روانشناسی تربیتی کودکان، حقایق تلخ و ناخوشایند را بگوییم؟

شهرزاد: بعضی پدر و مادرها در صحبت کردن با فرزندشان یا در جواب‌هایی که به سوال‌های او می‌دهند سعی می‌کنند همه چیز را ایده‌آل و خوش‌آیند جلوه دهند. پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد بهتر است، بعضی از واقعیت‌ها اگرچه چندان هم دلپذیر نباشد، از همان اولین سال‌های زندگی به کودک گفته شوند. مطالعه‌ای که در اروپا انجام شده نشان می‌دهد پدر و مادرها حقیقت و رفتارهای ناشی از ناتوانی یا جبر را در برابر کودکان با دلایل عقلی توجیه می‌کنند و تحت کنترل خودشان نشان می‌دهند. مثلا اگر پدر شب، خسته از سر کار به خانه بیاید و کودک بخواهد با او بازی کند، پدر به جای اینکه حقیقت را بگوید که خسته است و نمی‌تواند بازی کند می‌گوید: «الان که وقت بازی کردن نیست!» یا مثلا اگر کودک‌تان از شما چیزی بخواهد که خرید آن اقتصادی نباشد به جای بهانه آوردن و دلیل تراشی بهتر است با زبان خودش به او توضیح بدهید که توان مالی خرید آن را ندارید.  به این ترتیب شما کودک‌تان را برای مواجه شدن با جهانی آماده می‌کنید که در آن همه چیز در اختیار شما نیست و شما هر چه را که بخواهید به دست نمی‌آورید. اگر این کار را نکنید و به کودکان‌تان یاد ندهید که هر کس در زندگی مشکلاتی دارد که حتی ممکن است خیلی از آنها حل نشدنی باشد، او چند سال بعد ممکن است دچار سرخوردگی، حسرت یا افسردگی‌های دوران کودکی شود.