رشد جسمانی در دوره کودکی، توصیه های مفید

منظور از این بحث ، دخالت در پیشرفت و تکامل جسمانی کودک نیست ، بلکه این تمرین با هدف یادگیری کودک صورت می گیرد. او باید خود بیاموزد که چگونه زمین بخورد و بیفتد.

ما اعتقاد داریم که خیلی بهتر است که به کودکتان اجازه دهید مراحل رشد خویش را به روندی طبیعی طی نماید. بچه ها نسبت به بدن خود آگاهی دارند و می دانند که چگونه عاقلانه از آن استفاده کنند ، به گونه ای که آسیب نبینند. اگر بگذارید که این روند به طور طبیعی ادامه یابد ، کودک به تنهایی مطمئن ترین و ایمن ترین راه را برای حرکت کردن و راه رفتن پیدا خواهند کرد :

مراحل و گام ها 

۱ . کودکتان را در محلی مثل صندلی ، تخت یا سرسره و یا یک سطح لیز که بتواند خودش به تنهایی بر روی آن حرکت کند ، قرار ددهید. اگر کودک را در یک مکان محدود و بسته بگذارید ، این فرصت را که بتواند تشخیص دهد چگونه از جایی و چیزی بالا رود را از او می گیرید.

این بدان معناست که کودک یک نقشه و طرح ذهنی برای تشخیص چگونگی انجام این قبیل کارها نداشته ، بلکه باید در موقعیت هایی خاص قرار گیرد تا بتواند این قوه را پیدا کند. بنابراین با قرار دادن کودک در چنین وضعیت هایی ، میتوانید روند زمین خوردن و تجربه کردن را برای او سرعت بخشید.

۲ . از کودک حمایت کنید. اگر چه شما نمیتوانید به کودکتان آموزش دهید که چگونه بیفتد ، ولی میتوانید یقینا هنگامی که به زمین می خورد، از او حمایت و پشتیبانی کنید و به او بگویید : (( افتادی زمین ، چه شده بود؟ چه اتفاقی افتاد؟ )) با خونسردی عکس العمل نشان دهید و با حرکاتتان نشان دهید که اطمینان دارید او از عهده ی خودش برمی آید .

اما اگر دیدید صدمه دیده است ، او را بلند کنید و نگاه کنید که جایی از بدنش آسیب ندیده باشد.

۳ . در کنار کودکتان باشید و خود را در دسترس او قرار دهید . اجازه دهید که خودش تشخیص دهد که چه کاری را باید انجام دهد و چگونه خواسته اش را از شما مطالبه نماید.

اگر هنگامی که کودک زمین می خورد بیش از حد واکنش نشان ندهید ، او بلند شده ، لباس اش را می تکاند و دنبال بازی اش می رود . اکثر اوقات بچه ها بعد از زمین خوردن فقط شوکه شده و تعجب می کنند تا این که صدمه ای دیده باشند.

۴ . وقتی کودک زمین می خورد به او دلداری بدهید ، البته اگر از شما دلداری بخواهد . او را بلند کنید و یا حتی بغلش کنید. اما اجازه دهید که او از شما این را بخواهد . نگرانی خودتان را در این موقعیت به او انتقال ندهید ، چرا که این موضوع فقط وضعیت را بدتر کرده و باعث می شود که او عکس العمل شدیدتری نشان دهد. اما اگر آرامش شما را ببیند ، شاید به راحتی موضوع را فراموش کند.

۵ . اجازه دهید که کودکتان تلاش کند که خود را به وسایلی که در ارتفاع پایین قرار دارند و یا دسترسی به آن مستلزم بالا رفتن از پله است ، برساند. زیرا این عمل تمرینی مناسب برای افتادن و برخاستن است.

همان طور که مهارت او در این کار و توانایی او در بالارفتن از اشیاء افزایش پیدا می کند ، اجازه دهید که مکان هایی با ارتفاع بیشتر را هم امتحان کند ؛ البته تحت مراقبت شما.

۶ . لازم نیست که در بالا رفتن از اجسام به او کمک کنید. اگر کودک به حال خود گذاشته شود ، به بهترین شکل ممکن این عمل را یاد می گیرد. در این صورت او اعتماد به نفس بیشتری خواهد داشت و احتمال افتادنش نیز کمتر می شود.

توصیه های مفید 

وقتی کودکتان می افتد ، جارو جنجال به پا نکنید. زیرا با این کار به نوعی ، حس قربانی بودن را به او منتقل می کنید. به یاد داشته باشید که او در حال یادگیری از شما و عکس العمل های شماست و عکس العمل های خود را نسبت به آنچه که از شما در قبال مسائل مختلف می بینید ، مطابقت می دهد .

اگر کودک در اثر افتادن آسیب ببیند و گریه سر دهد ، به او نگویید : (( خوبی ، طوریت نشده)). کودکی که آسیب دیده و در حال گریه کردن است ، اصلا حال خوبی در آن لحظه نداشته و حتما صدمه ای دیده است . به او بگویید که چه آسیبی دیده وگرنه احساسات درونی او را نادیده گرفته اید.

هرگز کودکتان را در حین بازی ای که شامل بالا رفتن از جایی با ارتفاع بلند است ، بدون مراقب رها نکنید.

همیشه به یاد داشته باشید که هیچ وقت برای یاد دادن ادب و نزاکت و همچنین ایجاد عادات رفتاری مناسب در کودکان زود نیست . باید بدانیم که کودکان ما ، از طریق تقلید کردن از آنچه ما انجام می دهیم ، می آموزند.

پس گفتن کلماتی مثل خواهش می کنم . و یا متشکرم را ، به صورت یک عادت برای خود در آورید ، به خصوص در مورد امور مرتبط با کودک. وقتی از ابتدا به فکر آموزش این عادات باشیم و به صورت مداوم خودمان این گونه کلمات و عبارت ها را استفاده کنیم ، کودکمان نیز آنها را پذیرفته و در فهرست لغت های مورد استفاده ی خود قرار می دهد.