روزنامه اطلاعات: تربیت دینی کودک از همان ابتدای تولد آغاز میشود. درست است که نوزاد معانی کلمات و جملهها را نمیفهمد و خصوصیات مناظر و اشکال را تشخیص نمیدهد اما آنها را میشنود و میبیند و اعصاب و مغزش از آنها متأثر میشود.
کودک تدریجاً با آنچه دیده و یا شنیده است، مأنوس میشود.
نوزادی که در یک محیط دینی پرورش یافته و صدها مرتبه آهنگ دلنشین تلاوت قرآن و لفظ زیبای خدا را شنیده و با چشمش منظرههای نماز خواندن پدر و مادر را دیده است، با نوزادی که در محیط غیردینی رشد یافته است، یکسان نیست، بنابراین اولیای مسئول و آگاه برای تربیت فرزندان خویش نباید از هیچ فرصتی حتی مأنوس ساختن آنها با اصوات و مناظر نیک، غفلت ورزند.
اولیاء و مربیان باید به تمام سؤالات و چراهای ذهن کودک پاسخ دهند و الا روح تحقیق و کنجکاوی او خاموش خواهد شد. پاسخ دادن به سؤالات کودکان کار آسانی نیست، پاسخها باید صحیح، کوتاه و قابل فهم برای کودک باشد. هرچه درک و فهم کودک ترقی کند، پاسخها نیز به همان نسبت عمیقتر میشود. نکته حائز اهمیت این است که در پاسخ به سؤالات کودک باید از گفتن مطالب سنگین و خستهکننده اجتناب کرد که نه تنها سودی ندارد بلکه برای کودک ملالآور نیز خواهد بود. کودک خردسال برای درک مطلب دشوار آمادگی ندارد، بنابراین تعلیمات دینی باید مطابق فهم و استعداد وی باشد.
اهمیت علمآموزی کودک
رشد طبیعی عقل از دوران کودکی و همزمان با رشد طبیعی بدن بهطور خودکار آغاز میگردد و تا وصول به رشد نهایی خود، همچنان ادامه دارد و پیوسته نمو میکند.
رشد اکتسابی عقل هم با ایجاد شرایط مساعد تعلیم و تربیت میتواند از دوران کودکی آغاز شده و سالیان دراز پس از طی آخرین مراحل رشد طبیعی نیز ادامه داشته باشد. به عبارت دیگر رشد طبیعی عقل مانند رشد طبیعی بدن محدود است و موقعی که به نقطه نهایی خود رسید مانند نمو بدن متوقف میشود، ولی میدان رشد اکتسابی به وسیله ادامه فعالیتهای علمی و تجربی باز است و عقل میتواند در سنین متمادی همچنان در راه تعالی و تکامل پیشرفت کند.
اولیاء و مربیان وظیفهشناس، کسانی هستند که در اولین فرصت مناسب به پرورش عقل کودک میپردازند، در خور فهم کودک با وی سخن میگویند، نیروی مغزش را در راه فهم و درک مطالب به حرکت در میآورند و پا به پای افزایش رشد طبیعی عقل به رشد اکتسابی او نیز میافزایند.
آموزش به طور جدی، از دوره اطاعت آغاز میشود.
مرحله اطاعت برای فرا گرفتن حقایق علمی و به دست آوردن رشد اکتسابی عقل بهترین فرصت است، این دوران برای ساختن شخصیت اخلاقی و انسانی و پرورش صفات حمیده بهترین زمان است.
کسانی که دوران کودکی با وسایل علمی و عملی نیروی تعقلشان بیدار شده و از رشد اکتسابی برخوردار گشتهاند، در بزرگسالی دارای عقل روشن و شکفته هستند و بر مشکلات زندگی فائق میآیند و در صف مقدم اجتماع قرار میگیرند.
برعکس کسانی که در ایام کودکی از آموزشهای لازم و فعالیتهای فکری بینصیب ماندهاند و در این فرصت گرانبها از رشد اکتسابی عقل بهرهای نبردهاند در بزرگسالی دچار کوتاهفکری میشوند، از این روست که باید به تربیت دینی کودک توجه ویژه شود
منبع : niniha
[ad_2]