وعده دادن به کودک، چگونه باید باشد؟

برخی از والدین در مورد هر قولی که به فرزند خود می‌دهند، بسیار دقیق می‌باشند و به تک‌تک آنها اهمیت می‌دهند آنها هرگز قولی که از عهده انجام آن برنمی‌آیند را به کودک نمی‌دهند و برخی از والدین در لحظه و موقعیتی که در آن قرار دارند، تصمیم می‌گیرند قولی می‌دهند تا شرایط تغییر کند و بعد به آن عمل نمی‌کنند.

دسته دوم از اثرات ناخوشایند ناشی از بدقولی کردن به کودکان غافل هستند و فکر می‌کنند که بدقولی به کودکان اصلا موضوع اهمیت‌داری نیست.

بهتر است که والدین قبل از قول دادن کمی فکر کنند و بعد شروع به وعده و وعید دادن کنند. واقعا چه اهمیتی دارد؟ مگر دنیا با بدقولی کردن بزرگترها به آخر می‌رسد؟
قول، قول است

قول کوچک یا قول بزرگ نداریم. وقتی که اعتماد و اطمینان به وجود می‌آید و به دنبال آن ایمان در آن رابطه شکل می‌گیرد، بدقولی کردن به راحتی تمام زنجیرها را پاره می‌کند.

نتایج بدقولی به کودک
– باعث کاهش حس عزت نفس در آنها می‌شوید. برای اینکه در جامعه و در زندگی اجتماعی موفق باشیم نیاز به حس عزت نفس داریم. وقتی که به قولی به کودک‌تان می‌دهید عمل نمی‌کنید آنها احساس بی‌ارزشی و بی‌اهمیت بودن می‌کنند.

این احساس کم‌کم به عدم وجود عزت نفس در کودک منجر می‌شود.

– بدقولی کردن امروز شما باعث می‌شود که آنها نیز در آنها انسان‌های بدقولی شوند. کودکان از طریق رفتارها و اعمال ما زندگی کردن را یاد می‌گیرند.

با بدقولی‌های کوچک خود، کم‌کم ارزش قول را پایین می‌آورید آنها نیز وقتی که بزرگتر می‌شوند، تبدیل به بزرگسالانی بدقول می‌شوند چرا که فکر می‌کنند حق بدقولی کردن را دارند و اینکار را از خود شما آموخته‌اند.

– بدقولی کردن، نوعی دروغ گفتن است. دروغ گفتن شیوه‌ها و شکل‌های مختلف دارد بعضی از مردم با مبالغه کردن، بعضی از پنهان کردن حقیقت وعده‌ای هم با بدقولی دروغ می‌گویند.

در واقع با قول بیجا دادن (قولی که می‌دانید عمل کردن به آن در کار نیست) می‌خواهید کودک و یا حتی فرد بزرگسال را فریب دهید.

– برخی مواقع به جای اینکه از قول دادن‌های بیجا استفاده کنید، بهتر است معذرت خواهی کنید. از کودک‌تان بخواهید که شما را ببخشید نه اینکه با وعده و وعید بیجا او را فریب دهید.

– آنها از شما ناامید می‌شوند. زندگی هیچ کودکی بدون ناامیدی نیست، اما می‌‌توان این ناامیدی‌ها را به حداقل رساند با انتخاب دقیق‌تر و بهتر کلمات.

– با بدقولی‌هایمان به آنها احساس مهم نبودن و بی‌اهمیتی را می‌دهیم.

– کودکان متوجه هستند که شما در قبال دیگر چگونه به قول‌هایتان عمل می‌کنید و چگونه مراقب حرف زدن‌های خود هستید و وقتی این موارد را در مورد فرزند خود رعایت نمی‌کنید، در واقع حس بی‌اهمیت بودن را به آنها انتقال می‌دهید و برعکس زمانی‌که به وعده‌‌های خود عمل می‌کنید و روی حرف‌تان می‌مانید به آنها نشان می‌دهید که چقدر برایتان مهم هستند.

– به آنها یاد می‌دهیم که به ما احترام قائل نشوند. والدینی که قول‌های بی‌ربط می‌دهند و به آنها عمل نمی‌کنند احترام خود را کم کم از دست می‌دهند.

– به خاطر داشته باشید که اعتماد با مجموعه‌ای از تجربه‌ها ساخته می‌شود تجربه‌هایی که با دیگران داریم وقتی که یک رفتار تداوم پیدا می‌کند، رابطه‌ها در آن بهبود می‌یابند.

– باعث به وجود آمدن نظم و قانون بیشتری در خانواده می‌شود. گاهی والدین از قول‌ها به عنوان تهدید در برابر خطاهای کودکان استفاده می‌کنند مثلا به آنها می‌گویند:

«حالا که اینکار نادرست را انجام دادی، هرگز تو را به پارک نمی‌برم» و بعد عمل نکردن به همین حرف باعث می‌شود که کودک از هیچ کدام از تهدیدهای شما ترسی نداشته باشد چرا که می‌داند آنها را عملی نخواهید کرد و به رفتارش ادامه دهد. و وقتی که کودک بزرگتر می‌شود این رفتار ادامه می‌یابد و خانواده را دچار معضلات جدی می‌کند.

– به آنها صداقت را می‌آموزد. جمله «تو دروغ گفتی به من» جمله‌ای ناخوشایند است که هیچ‌یک از ما دوست نداریم از دهان فرزندمان بشنویم.

پای‌بند بودن به قولی به آنها می‌دهیم، یعنی صداقت داشتن با او وظیفه‌ والدین پرورش حس و روحیه صداقت در کودکان است نه تخریب آن.

– به آنها ارزش و اهمیت قول دادن را می‌آموزد. آنها یاد می‌گیرند که باید به قولی که می‌دهند ارزش قائل شوند و خودشان در آنیده والدین بدقولی نباشند.

– والدین نخستین آموزگاران کودکان هستند. اهمیت دادن به قولی که می‌دهید و عمل کردن به آن به آنها چیزهای مهمی یاد می‌دهد و لازم است که والدین،‌ آموزگاران خوبی برای فرزندان خود باشند.

وقتی که به فرزند خود قولی می‌دهید،‌ توجه داشته باشید که آیا توان عمل کردن به آن را دارید.

اگر فقط می‌خواهید از قول دادن به عنوان حربه‌ای برای آرام کردن و متقاعد نمودن کودک در آن لحظه استفاده کنید بهتر است هرگز اینکار را نکنید و به عواقب آن بیندیشید.