تک فرزندی از دیدگاه روانشناسی، شش توصیه لازم

۲) آنچه را که باید به او بگویید
باید او را به خاطر کار خطایی که کرده مواخذه کنید؟ پس این کار را انجام دهید. هر چه بیشتر با او مدارا کنید از نظر احساسی حساس‌تر می‌شود و شاید در آینده‌ای نزدیک تحمل پذیرفتن احساسات منفی یا رفتارهای خشن را نداشته باشد. اجازه بدهید او نیز مانند سایر کودکان تنبیه شود و ناامیدی را تجربه کند.

۳) جایگاهی بیش از یک کودک به او ندهید
تک‌فرزند شما نباید جایگاهی بیش از یک کودک داشته باشد. آنقدر به او بها ندهید که تبدیل به رییس خانه شود. نه حرف او باید برتر و بالاتر از حرف شما باشد نه اجازه هر کاری را دارد. این شما هستید که به عنوان والد باید برای او تصمیم صحیح را بگیرید.

۴) در تله احساسات نیفتید!
ما همیشه برای فرزندان‌مان بهترین‌ها را آرزو می‌کنیم به ویژه اگر تنها یک فرزند داشته باشیم. سعی نکنید آرزوهایتان را به فرزندتان تحمیل کنید. این کار باعث می‌شود او فکر کند که باید به آنچه شما می‌خواهید برسد و اگر شکست نخورد احساس کند شما را ناامید کرده است. اجازه بدهید خود او به آرزوهایی که در سر دارد برسد اما سر راهش موانع خیلی بزرگ قرار ندهید.

۵) اجازه بدهید خودش باشد!
عقیده خود را هرگز به فرزندتان تحمیل نکنید و هرگاه او از عقیده خود حرف می‌زند او را ابله نخوانید. اجازه بدهید خودش باشد. اگر او به ورزش علاقه‌مند است اما شما بیزارید، این تفاوت بین شماست. سعی نکنید او را شبیه به خود بار بیاورید.

۶) برقراری ارتباط را به او آموزش دهید!
ارتباط برقرار کردن برای تک‌فرزندها کمی سخت است. به او بیاموزید که تمامی افراد نیاز به برقرار کردن ارتباط دارند و برای اینکه در زندگی موفق باشد باید روابط صحیحی برقرار کند. به او بیاموزید برای یافتن تایید دیگران گاهی باید از خود گذشت اما گاهی نیز نباید برای تایید دیگران خود را فدا کرد. وقتی فرزند شما مفهوم برقراری ارتباط را بفهمد دوستان خوبی پیدا خواهد کرد.